Mr. Chinito Ver. 2.0 ( Part 11 )

     “Surprise!! Miss me?” nakangiting tanong ni Cheska kay Richard.

“What are you doing here?!” pilit inaalis ni Richard ang kamay ng babae na naka-kawit na sa kanyang braso.

 “You are not suppose to be here!” naiiritang sambit ni Richard at sa sandaling iyon ay namumula na sa hiya lalo pa at pinagtitinginan na sila ng mga taong naroon sa lobby.

“Lea, mauna ka na sa taas. May pag-uusapan lang kaming dalawa ni Ms. Mendoza.”

“Uhmm sige, Sir. Mauna na po ako, excuse me po.”

Bago tuluyang tumalikod ay di maiwasang tingnan ng masama ni Lea si Cheska. Sa loob ng limang taong paninilbihan nito kay Richard, ito pa lang ang ikalawang beses na nakita niya si Richard na may kasamang babae, ang masama pa ay dalawang magkaibang babae pa sa loob ng dalawang araw. Kahit alam niyang maraming babae ang nagkakandarapa sa amo niya, ni minsan wala siyang nakitang babaeng pinatulan o nilalanding babae ang amo niya, kaya di maiwasang magulantang siya sa senaryong natunghayan. Dahil sa magkasunod na pangyayari nitong mga nakaraang araw ay napag-isipan niya tuloy ng masama ang boss niya.

     “Hey.. are you mad?” ito kaagad ang tanong ni Cheska nang makapasok na silang dalawa ni Richard sa kwarto ng lalaki. Ayaw sana ni Richard na dalhin si Cheska sa kwarto niya pero nag-aalangan siyang may makakita sa kanilang nag-uusap sa labas. Kahit nasa Cebu sila, may kakilala parin si Richard na iilang prominenteng tao sa lugar at natatakot siyang makarating ito sa lolo niya.

“ Cheska, why are you here? Alam mo naman that were not supposed to be seen together remember?”

“Yeah I know! And I’m sorry. I just wanna be with you.”

“Cheska.. di ako pumunta dito para mabakasyon o kung ano pa mang iniisip mo. I’m here because of work! Kaya kung inaakala mong mapipilit mo akong –“

“Wait..bago ka tuluyang magalit hear me out first, okay? “ tinakpan ni Cheska ang bibig ni Richard upang pigilan itong magsalita pa. Tumabi siya sa lalaki na nakaupo na sa couch sa mga sandaling iyon. “Okay, I admit, naisip ko din yan. Alam ko naman kasing di mo ako matitiis, sooner or later bibigay ka din sa gusto ko at magkakaroon din tayo ng time together habang andito tayo sa Cebu and I really want that to happen. But to be able to do that, alam kong kailangan mo ding matapos ang trabaho mo dito and..”

“And?”

“And.. ako din kailangan ko ding gawin yung mga dapat kong gawin dito para may free time tayo before ka bumalik ng Manila.” Nakangiting saad ni Cheska. Si Richard naman ay nakatitig lang sa kanya na bakas ang pagtataka sa mukha ng lalaki.

“And what do you mean by that? Ano yung gagawin mo dito?”

“Work!”

“Work? Anong work?”

“Remember what I told you before? Yung reason na napauwi ako dito sa Philippines? “

“Yung tungkol sa project ninyo?” Nakita ni Richard ang pagtango ni Cheska bilang sagot sa kanyang tanong. Nang di parin nagbago ang eksperesyon sa mukha ng lalaki ay saka na nagpaliwanag ng maayos si Cheska sa kanya.

“Our company was chosen to do the interior design of your hotel, at ako yung pinadala ng head office para masigurong maayos ang trabaho ng mga tauhan namin.“

“You should have told me then and not just surprise me like this. I’m so clueless!” Richard is still upset with her and the whole setup.

“Hey! I said I’m sorry. And beside if you just visited me the other night, I could have told you about this too. Oh! About your trip by the way..you lied to me!”

“What about?”

“You said you will be here ALONE. And now andito pala yung sekretarya mo, kung makatingin pa sa akin parang ngayon lang nakakita ng taong lumapit sa'yo ang bruha! Nakita ko yung mukha niya matapos kitang halikan, parang diring-diri naman si ate sa akin. Tell me ganun ba siya ka-conservative or wala lang talagang experience?”

“And that is just understandable, ngayon lang niya ako nakitang may humalik sa akin na babae sa maraming tao. Even beso-beso di ko yan ginagawa sa mga kakilala namin sa business circle.”

“Oh really? Cool! But then the way I see it kasi parang nainis siya kasi nadistorbo ko kayo? ” Cheska blurted, hinting something kaya di ito nagustuhan ni Richard.

“Stop it Ches! Look, if you are here to work, then be it. Just..just keep your distance..okay? I hope you understand.” Tumaas na ang boses ng lalaki ng maramdaman nitong tila pinag-isipan pa ng masama ni Cheska ang sekretarya niya. Di mapanatag ang loob ni Richard sa pagtatagpo nilang iyon sa Cebu lalo pa at nakita sila ni Lea. Natatakot si Richard na baka makarating ito sa lolo niya.

“Wait, wait.. did I heard it right? You called me Ches? Ganun ka talaga ka-galit sa akin Richard at pinagtataasan mo talaga ako ng boses?"

Di makapaniwala si Cheska sa inasta ni Richard. Unang beses siyang tinawag ni Richard sa ganoong pangalan. Kahit noong unang beses silang magkita pagkatapos ng mahabang panahon, di ito ang naging reaksyon ni Richard sa kanya. Puno parin ng lambing ang boses ng lalaki ng sambitin ang pangalan niya pero ngayon, tila di parin tuluyang naalis ang inis nito sa kanya kahit nagpaliwanag na siya. At ramdam na ramdam niya ang inis na iyon ng tawagin siya nito sa pangalan niya.

“I’m sorry, hon. It’s just that..ikaw naman kasi di mo ako ininform, ayan tuloy.” Richard tried to sound apologetic this time. Hinawakan nito ang kamay ng nobya at hinaplos-haplos saka hinalikan upang humingi ng tawad. Inaamin naman niya sa sarili ng nagkamali siya ng pagtaasan niya ito ng boses.

“Okay fine, apology accepted, how about me? Pinapatawad mo narin ba ako? “ puno ng paglalambing ang boses ni Cheska na inihilig pa ang kanyang ulo sa bandang dibdib ng lalaki.

“Fine..fine..you are forgiven also. But first, let’s make this clear. Di tayo dapat makita ng mga taong magkasama okay? If may pagkakataon na kinailangan natin mag-usap, make sure it’s about work. Mahirap na baka makarating pa ito kay lolo, malalagot tayong pareho.” Bilin ni Richard sa nobya upang maliwanagan ito kung gaano ka sensitibo ang kanilang sitwasyon sa mga panahong iyon.

“I promise!” Masayang sagot ni Cheska kay Richard as she raised her right hand then sealed her promise to him with a gentle kiss in the lips. “I love you hon.”

“I love you too.” Sagot naman ni Richard sa babae.

“Hon, may gagawin ka ba later?”

 

“ummm wala naman, why?”

“ How about if you stay on my room for the night? Please?”

Richard wanted to refuse as he has alot of things in mind but when he saw her pleading eyes, he found himself nodding slowly. Cheska’s face lit up with happiness.

     Walang ibang ginawa si Marian buong maghapon kundi ang magbasa ng libro at manood ng tv. Nang din a nagustuhan ang kanyang napapanood sa t.v saka pa nito nakaramdam ng pagkabagot. It was then that she realized that she will be sleeping alone in their room for the next two days and so she suddenly feels lonely and empty.

I wonder kung ano yung ginagawa niya tonight. Since tumawag siya kaninang umaga, di na siya tumawag ulit. Nakakamiss din pala ang chinitong yon? Marian thought.

Naisip ni Marian na aliwin na lang ang sarili at ng marinig ang ingay ng tawanan ng mga kasambahay sa baba, nagmadali ng lumabas ng kwarto si Marian upang makisali sa kanila. Pero nang makita ng mga ito na parating na siya, biglang tumahimik ang mga ito sa takot na mapagalitan sila.

“Hello po, Manang Fely..Dorina..Mabel..Kuya Jonas!”

Masayang bati ni Marian sa mga kasambahay upang di ito mailang sa kanya. Ito ang unang pagkakataon na makikipag-usap siya sa kanila na wala si Richard kaya sinikap niya na kahit papaano ay maging friendly sa mga ito.

“Marian, may kailangan ka ba?” Tanong ni Fely sa kanya, napansin naman ni Marian na nagsimula ng magsialisan ang iba.

“Wala na po…Teka..teka..saan kayo pupunta? Dumating lang ako nagsi-alisan na kayo..”

“Eh, kasi po ano..may gagawin pa po ako dun sa likod..maglalaba pa po ako.” Sagot ni Dorina sa kanya na halatang kinakabahan pa.

“Gabi na po ate Dorina..bukas ka na po maglaba.”

“Oo nga naman Dorina, bukas na..” Sang-ayon naman ni Mabel sa sinabi ni Marian, pero nakatago ito sa may likod ni Dorina at natatakot ding humarap kay Marian. Palibhasa medyo maypagka malaki ang pangagatawan ni Dorina kesa sa kanya kaya ginawa nitong panangga ang katawan ng babae.

“Ano ba kayo..di po ako nangangagat kaya huwag kayo mag-alala. Gusto ko lang po makipag-kwentuhan sa inyo at kanina pa ako iniiipppp na iniiipp sa taas.” Natatawang sambit ni Marian ng mapansing tila nag-aalangan parin ang mga ito na kausapin siya.

“Ayun naman pala eh!” Magkasabay na sambit nina Dorina and Mabel, pagkatapos ay bumalik na sa pagkakaupo sa tabi ni Fely.

“Upo ka na po Ma’am Marian.” Anyaya ni Jonas sa amo niya, ibinigay nito ang kanyang upuan kay Marian at lumipat ito ng pagkakaupo sa tabi ni Mabel. Sa pagkakataong iyon, naka-upo silang apat sa iisang bahagi ng mesa habang si Marian naman ay nasa kabilang bahagi nito. Lahat sila nakatingin kay Marian.

“Bakit feeling ko may interrogation na mangyayari sa akin ngayon gabi?” biro ni Marian sa mga kasambahay.

“Gusto ‘nyo po patayin natin ang ibang ilaw at itira tong nasa gitna para mas feel na feel ‘nyo po?” ganting biro naman ni Mabel kay Marian.

“Mabel! Ang bibig mo!” saway ni Fely sa babae.

“Ay sorry po Manang..Ma’am Marian sorry po. Joke lang, peace!” itinaas pa ni Mabel ang kamay at pinakita ang peace sign.

“Okay lang Mabel.” Di mapigilan ni Marian ang sarili na huwag humagikhik sa sinabi ng katulong.

Di nagkamali si Marian sa desisyon niyang makipag-kwentuhan sa mga kasambahay. Aliw na aliw siya sa mga nakakatawang kwento nina Dorina at Mabel lalo na kapag nagsimula nang mag-asaran ang dalawa na nagpatawa sa kanya ng malakas na umabot pa sa puntong sumasakit na ang tiyan at panga niya sa kakatawa.

Nagpatuloy pa ng ilang oras ang kanilang kwentuhan hanggang sa di kalaunan ay nagpaalam na sina Dorina, Mabel at Jonas para magpahinga na. Magkasabay na pumasok sina Dorina at Mabel sa kanilang kwarto sa servant’s quarter habang si Jonas naman ay pumasok na sa sinosolong kwarto niya naman. Tanging sina Marian at Fely na lang ang natira na magkaharap sa may kusina. It’s time for some serious talk, Marian can sense it.

“Marian alam mo naman siguro na matagal na akong naninilbihan kina Ricardo hindi ba?”

“Opo Manang..sabi nga ni Richard kung wala daw ang lolo at lola niya, ikaw daw ang nag-aalaga sa kanya simula noong bata pa siya.”

“Tama..kabisado ko rin ang ugali niyan. At alam ko na mula ng dumating ka dito, unti-unting bumalik ang dating Richard na nakilala ko noon.”

“Ano pong ibig sabihin nyo po Manang?”

“Naranasan mo naman siguro ang pagsusungit niya mula nung una kayong nagsama di ba?”

“Opo..hanggang ngayon naman din po, masungit pa rin naman siya sa akin.” Walang kaabog-abog na sagot ni Marian sa matanda na nagpatawa nito sandali.

“Pero sa nakikita ko,unti-unti ng nawawala yon..at di na niya gaanog sinusubsob ang sarili sa trabaho..yung pagsusuplado niya? Nag-aalala lang yon sa’yo ..di lang talaga marunong mag express kung ano ang tunay niyang nararamdaman. O baka ayaw lang niya ipaalam sa’yo.”

“Palagay nyo po Manang?” tanong ni Marian sa matanda kahit di malaman kung paniniwalaan ang sinabi nito sa kanya. Sa loob-loob ni Marian, may konting pag-aasam din siyang naramdaman na sana nga totoo yung sinabi ng matanda na kahit nagsusuplado si Richard sa kanya ay nag-aalala parin ito sa kalagayan niya.

“Hayaan mo na lang yon pag sinusungitan ka minsan. Dahil narin kasi matagal na panahon ding sila na lang  ng lolo niya ang magkasama, parehong mga lalake eh kaya pagdating sa’yo masyadong overprotective .”

“Manang, ano po ba ang nangyari sa parents ni Richard? Sorry po kung sa’yo ko na itatanong kasi parang ayaw po pag-usapan nina lolo at ni Richard.”

“Namatay sa aksidente, galing sa isang business trip ang mag-asawa. Siguro nasa pitong taong gulang pa si Ricardo nun, nang mangyari ang aksidente. Simula noon sina Don Roberto at si Doña Esmeralda na ang nag-alaga sa kanya. Buti na lang at full-time na maybahay lang ang lola ni Richard kaya kailanman di siya nangulila sa mga magulang niya. Pero nung namatay ang lola niya 20 years na ang nakalipas talagang nalungkot siya.  Nung nagka girlfriend siya, saka ko na siya ulit nakitang masaya..”

“Si Cheska po?”

“Oo..yon lang naman ang naging girlfriend niya eh, magpapakasal na nga sana yung dalawa kung di lang pumunta ang babae sa America..di ko na alam kung ano pa ang nangyari basta naging masungit na si Ricardo. Lagi na lang siya napagsasabihan ng lolo niya kasi madaming nagrereklamo sa ugali niya.”

“Naikwento nga yan ni lolo sa akin.. kawawa naman pala si Richard.”

Di maialis kay Marian na maawa sa kalagayan ni Richard. Sa isip niya, totoo nga ang nasabi ng lolo ni Richard sa kanya. Ang kailangan ng lalaki ay isang taong magpapadama sa kanya na minamahal siya nito at yung taong di siya iiwanan. Ngunit ng maalala nito ang sinabi ng matanda na naniniwala siyang si Marian ang taong yon, isang malalim na buntong hininga na lang ang pinakawalan ni Marian.

Kung alam lang ninyo, kaya masaya at unti-unti ng nagbago si Richard ngayon ay dahil bumalik na si Cheska. Ang kaisa-isang babaeng nagpapasaya sa puso niya at hindi ako. Hindi ako.